فاش میگویم وازگفته ی خوددلشادم/
بنده ی عشقمو ازهردوجهان آزادم/
طایرگلشن قدسم چه دهم شرح فراق/
که دراین دامگه حادثه چون افتادم/
من ملک بودم وفردوس برین جایم بود/
آدم آورد در این دیرخراب آبادم/
سایه ی طوبی ودلجویی حور و لب حوض/
به هوای سرکوی تو برفت ازیادم/
نیست برلوح دلم جزالف قامت یار/
چه کنم حرف دگر یادنداد استادم/
کوکب بخت مراهیچ منجم نشناخت/
یارب ازمادرگیتی به چه طالع زادم/
تاشدم حلقه به گوش درمیخانه ی عشق/
هردم آیدغمی ازنوبه مبارکبادم ....
خبرنامه
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود